Η ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ και ο ΜΙΜΗΣ ΤΡΑΪΦΟΡΟΣ στο έπος του 1940

«Με τα τραγούδια υψώνεται της πολιτείας το κάστρο, κι από της λύρας τα όνειρα, τα έργα τα μεγάλα».

Πόσο δίκιο έχει ο ποιητής… Πολλές φορές ένας στίχος, ή ένα τραγούδι μπορεί να γίνει όπλο ανίκητο και να έχει τόση δύναμη που να γκρεμίσει κάστρα απάτητα.

Ένα τέτοιο όπλο ήταν και το Πινδαρικό τραγούδι της Σοφίας Βέμπο, που μαζί με τους στίχους του Μίμη Τραϊφόρου, πολέμησαν δίπλα στον φαντάρο μας και μέσα από τα επικά μονοπάτια της φωνής της και της γραφίδας του, μας οδήγησαν στην αποθέωση του 1940!

Με την έναρξη του πολέμου όλα τα θέατρα άλλαξαν την θεματολογία τους και ανέβασαν νούμερα με πολεμική επικαιρότητα. Ξαναγράφτηκαν στίχοι πάνω σε ήδη παιγμένες μουσικές. Όλα με πατριωτικό περιεχόμενο που εξύψωναν το ηθικό , όχι μόνο των πολεμιστών μας , αλλά και του απλού λαού που έμεινε στα μετόπισθεν. Η Βέμπο , ήδη καταξιωμένη τραγουδίστρια, ζητά από τον άσημο μέχρι τότε ποιητή και στιχουργό Μ. Τραϊφόρο να της γράψει ένα πολεμικό τραγούδι πάνω στην μουσική της “Ζεχρά” που είχε γράψει ο Μιχάλης Σουγιούλ. Ο Τραϊφόρος μέσα στην έκσταση και παραζάλη των ημερών της γράφει το “Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά“, που έμελε να γίνει ο δεύτερος Εθνικός μας Ύμνος.

Το ίδιο βράδυ το τραγούδησε η Βέμπο με ένα συγκλονιστικό τρόπο εμπρός σε ένα κατάμεστο θέατρο, με ένα κόσμο που παραληρούσε και της ζητούσε να το πει πολλές φορές…

Από εκείνο το βράδυ τα τραγούδια της Βέμπο πέταξαν στο Αλβανικό μέτωπο, στα βουνά της Ηπείρου και στο Ελ Αλαμέιν εμψυχώνοντας τα Ελληνικά στρατεύματα. Οι περισσότερες από τις εισπράξεις πήγαιναν στον Στρατό, στο Ναυτικό και στο Ερυθρό Σταυρό.

Η Σοφία τραγουδούσε συνεχώς , στο θέατρο, στα στρατόπεδα, στα νοσοκομεία στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών. Ο ενθουσιασμός του κόσμου και στο μέτωπο αλλά και στα μετόπισθεν είχε φθάσει στο αποκορύφωμα. Εκείνη παραμένει ακούραστη, αλλά και άφοβη από τις απειλές που άρχισαν να τις εκτοξεύουν . Στην αρχή με τηλεφωνήματα και γράμματα ανώνυμα. Ένα βράδυ πηγαίνοντας σπίτι της, στην μπλε πολυκατοικία στα Εξάρχεια, κάποιος συνεργάτης των Ιταλών, στην γωνία Ακαδημίας και Θεμιστοκλέους, της ρίχνει μια γροθιά στο πρόσωπο λέγοντας της :”Αυτό για να μάθεις να κοροϊδεύεις τον Ντούτσε μας…” . Δεν άργησαν να την συλλάβουν και να μείνει τρείς ημέρες στην φυλακή του Αβέρωφ.

Όταν οι κατακτητές είχαν εδραιωθεί πλέον και στην Αθήνα, πήγαν στην δισκογραφική εταιρεία Columbia και σπάσανε όλες τις μήτρες των δίσκων της. Πήγανε σπίτι της και κάνανε έρευνα, αναστατώνοντας τους γέρους γονείς της. Της πήραν την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος και έτσι δεν μπορούσε να τραγουδήσει πουθενά. Της απαγόρευσαν ακόμη και να κυκλοφορεί με την κλασική μαντήλα της, διότι λέγανε ξεσήκωνε τα πλήθη. Τα πράγματα έγιναν πλέον δύσκολα και πολύ επικίνδυνα. Τότε ο συνταγματάρχης Ιωάννης Τσιγγάντες, επικεφαλής της αντιστασιακής ομάδας “ΜΙΔΑΣ” με πολλές προφυλάξεις την φυγαδεύει με άλλο όνομα και πλαστή ταυτότητα από την Κύμη στην Μ. Ανατολή.

Και μέσα στο καΐκι που την φυγάδευε, η Βέμπο έδειξε την μεγάλη της πατριωτική καρδιά. Ο καπετάνιος του καϊκιού είχε απειληθεί από τους κατακτητές για να προδώσει όποιον του ζήταγε να τον φυγαδεύσει. Έτσι στην μέση του ταξιδιού έσβησε την μηχανή λέγοντας πως χάλασε. Ο Τσιγγάντες το κατάλαβε και τον απείλησε με το όπλο του για να το ξανά ξεκινήσει. Τότε η Σοφία που ήταν μεταμφιεσμένη σε γριά τον πλησιάζει και αρχίζει να του μιλά ένθερμα … Το τι του είπε, κανείς δεν έμαθε ποτέ, ο καπετάνιος όμως σηκώθηκε γεμάτος κλάματα και έβαλε εμπρός την μηχανή για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Τον ξανά βρήκε μετά από καιρό στην Αίγυπτο, φαντάρο πλέον να υπηρετεί την Πατρίδα και μόλις την είδε, της φίλαγε τα χέρια γιατί τον έσωσε.

Αργότερα ήρθε και ο Μίμης στην Αίγυπτο και αφού φτιάξανε έναν υπέροχο θίασο άρχισαν περιοδείες , από πόλη σε πόλη και από στρατόπεδο σε στρατόπεδο. Ο Μίμης στα χρόνια που έμειναν στην Μέση Ανατολή έγραψε περίπου 150 επιθεωρήσεις. Και εδώ πάλι συνέχισαν να δίνουν χρήματα στον Στρατό, στο Ναυτικό, στο Διεθνή Ερυθρό Σταυρό και στους Έλληνες πρόσφυγες.

Εκείνες τις τόσο έντονες και δύσκολες μέρες, το 1943, η Σοφία, με δική της πρωτοβουλία, ζητά από τον Μίμη της να αρραβωνιαστούνε. Παντρεύτηκαν μετά από 15 χρόνια στην Αγία Θέκλα, ένα παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής.

Συνέβησαν πολλά γεγονότα κατά την παραμονή τους στην Αίγυπτο , που τα αναφέρει γλαφυρότατα, το βιογραφικό βιβλίο “Μ. ΤΡΑΪΦΟΡΟΣ- Σ. ΒΕΜΠΟ της Ελλάδος παιδιά” Εκδόσεις ΑΛΚΥΩΝ 2013. Γεγονότα που δεν μας φτάνει ό χώρος να τα εξιστορήσουμε.

Όταν άρχισε η αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων και η Ελλάδα ξεκίνησε να γιορτάζει την Απελευθέρωση της, οι συμμαχικές δυνάμεις έκαναν την μεγάλη και ιδιαίτερη τιμή στην Βέμπο να της διαθέσουν ένα πολεμικό πλοίο για να την μεταφέρει από την Αλεξάνδρεια στην Ελλάδα. Έτσι μέσω Ρόδου φτάνουν στον Πειραιά όπου ο κόσμος πανηγυρίζει έξαλα και η Βέμπο γίνεται η πρώτη Ελληνίδα που πατάει στο απελευθερωμένο έδαφος της Πατρίδας μας.

Αργότερα το 1946 θέλοντας να εκφράσει την δυσαρέσκεια των Ελλήνων ο Μίμης της γράφει το “Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου” και η Σοφία το λέει πάντα με ένα σκωπτικό ύφος που αναγκάζει την Βρετανική πρεσβεία της Αθήνας να απαιτήσει από την τότε Κυβέρνηση να αποσύρει το τραγούδι. Κάτι που υπάκουα η τότε Ελληνική κυβέρνηση το έκανε. Το τραγούδι αυτό όμως είχε ήδη μπει στα σπίτια και στις καρδιές όλων των Ελλήνων. Και μένει διαρκώς μέχρι σήμερα καθώς είναι επίκαιρο μέχρι και τις ημέρες μας δυστυχώς.

Με τις εκδηλώσεις μνήμης που πραγματοποιούνται σε όλα τα μέρη της Ελλάδος και σε όλη την διάρκεια του χρόνου , καθώς τα τραγούδια τους είναι διαχρονικά, κρατάμε το καντηλάκι της μνήμης τους άσβηστο για να γίνουν παράδειγμα και στα νεώτερα παιδιά της Ελλάδος και να μην αφήσουμε να τους πάρουνε τα σύννεφα , οι άνεμοι τα κύματα…

ΣΗΜ. Πηγή το βιογραφικό βιβλίο του ανιψιού τους Βασίλη Π. Τραϊφόρου με τίτλο «ΜΙΜΗΣ ΤΡΑΪΦΟΡΟΣ και ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ της Ελλάδος παιδιά». Εκδόσεις ΑΛΚΥΩΝ 2013

Το κείμενο ανήκει στον Βασίλη Τραιφόρο!